تنهـایی یعـنی سفارش غـذا براـی یه نفـر...


تنهـایی یعـنی سیگـار پشــت سیگـار...


تنهـایی یعـنی بغض خورده شـده...


تنهـایی یعـنی نگـاه به آسمون...


تنهـایی یعـنی درد دل با ماه...


تنهـایی یعـنی تکیـه به دیوار...


تنهـایی یعـنی لحـظه هـای بدون آرامـش...

هیچوقت خودت رو برای کسی شرح نده
کسی که تو رو دوست داشته باشه نیازی به این کار نداره
وکسی که تو رو دوست نداره باورت نمی کنه



 

. . . دیگر از این شهر . . .


. . . میخواهم سفر کنم . . .


. . . چمدانم را بسته ام . . .


. . . اگر خدا بخواهد امروز میروم . . .


. . . نشسته ام منتظر قطار . . .


. . . اما نه در ایستگاه . . .


. . . روی ریل قطار . . .

همه ی چیزهایی که از دست رفته یک روز باز می گردند ،

اما درست وقتی که یاد می گیریم بدون آنها زندگی کنیم !!

7

گاهی وجود تو را کنار خودم احساس ميکنم

اما

چقدر دلخوشی خوابها کم است

پاییز که شد؛




به جُرمِ کم کاری اخراجش کردند؛



رُفتگری که عاشق شده بود؛



و برگ ها را قدم می زد و جارو نمی کرد ..

تو را دوست میدارم
اما بندی نیستم بر پاهایت
عشق من به تو
بال ست برای پریدنت
آرزوی من
اوج گرفتن در آسمان رویای توست
دل زمینیم همیشه بودنت را می خواهد
دل آسمانیم پروازت را طلب میکند
گرچه می فشارد دلتنگی قلبم را در چنگ
اما عشق حریف فاصله هاست
و من تو را
خویش را
رها می خواهم
رها

چشمها را بر دریچه ی انتظار پلک نمی زنم.

اشکها در بستر گونه ها سرود دلتنگی سر می دهند.

آن سوی وسعت بارانی دل آفتاب یاد تو جاریست. ساحل ماسه ای دستانم هنوز از عشق تو نمناک است.

نیلوفران خیس از شرم نگاه شعر شادی زمزمه می کنند.

نبض زمان نفس نفس میزند از حسرت دیدارت . آغوش سرد دشت روزهاست گرمی عشق تورا منتظراست.

بیا که غروب دیگرازغربتش به تنگ آمده است. بیا دیگر...

رای عشق تمنا كن ولی خار نشو
برای عشق قبول كن ولی غرورتت را از دست نده
برای عشق گریه كن ولی به كسی نگو

برای عشق مثل شمع بسوز ولی نگذار پروانه ببینه
برای عشق پیمان ببند ولی پیمان نشكن
برای عشق جون خودتو بده ولی جون كسی رو نگیر
برای عشق وصال كن ولی فرار نكن
برای عشق زندگی كن ولی عاشقونه زندگی كن

برای عشق بمیر ولی كسی رو نكش
برای عشق خودت باش ولی خوب باش

محال است آدمی چیزی را بدست اورد

                   که خود هرگز نبخشیده

                  عشقی در حد کمال ببخش

                        تا عشقی در حد محال بستانی

روزای خیلی طلایی یادته؟

روزای خیلی طلایی یادته؟ روز ترس از جدایی، یادته؟

روز تمرین اشاره یادته؟ شب چیدن ستاره یادته؟

شعرای کتاب درسی یادته؟ یادته گفتی می ترسی ،یادته؟

عکسمون تو قاب عکس و ، یادته؟ بله بدون مکث و یادته؟



دستمون تو دست هم بود یادته؟ غصه هامون کم کم بود، یادته؟

چشم نازت مال من بود یادته؟ دیدن من غدغن بود یادته؟

روزگار قهر و آشتی یادته؟ هیج کس و جز من نداشتی ، یادته؟

رویاهای آسمونی ،یادته؟ قول دادی پیشم بمونی، یادته؟

روزای بی غم و غصه یادته؟ ببینم اول قصه یادته؟



عصر ابراز علاقه یادته؟ خبر خوش کلاغه ،یادته

دست گرمت تو زمستون یادته؟ شونه من زیر بارون یادته؟

واسه خنده اجازه یادته؟ اونا که می گفتی رازه ؛ یادته؟

یادته فال های حافظ تو حیاط ؟ یادته قسم جون شاخه نبات؟

گل سرخا رو نچیدیم یادته؟ یه روزی هم و ندیدیم ؛ یادته؟

حرفامون سر صداقت یادته؟ تو ، تو مجازات خیانت ، یادته؟

پنهونی سر قرارا ، یادته؟ تأخیرات توی بهارا یادته؟

گوش ندادیم به نصیحت، یادته؟ گشتنت دنبال فرصت یادته؟

دستات و میخوام بگیرم یادته؟ راستی تو ، بی تو می میرم یادته؟


دونه دادن به کبوتر یادته؟ خاطرات توی دفتر یادته؟

فال با نیت رسیدن یادته؟ طعم قهوه رو چشیدن یادته؟

واسه فال قهوه رو خوردن یادته؟ روزی صد بار بی تو مردن ، یادته؟

یادته دعا، یادته دعای زیر طاقیا ؟ کنار بوته های عقاقیا ؟

زیر اون درخت گیلاس، یادته؟ با دوتا شاخه گل یاس؛ یادته؟

یادته گفتن راز ،به قاصدک ؟ یادته، چه قدر به هم گفتیم، کمک ؟

فکر بودن توی قایق یادته؟ تو به من گفتی شقایق، یادته؟

پیش هم بودیم نذاشتن، یادته؟ اونا ما رو دوست نداشتن ،یادته؟

نامه بدون امضاء یادته؟ اسم مستعار رویا ، یادته؟

طرح اون انگشتر من یادته؟ پاسخ مختصر من یادته؟


فال حافظ شب یلدا ، یادته؟ اسمم و گذاشتی شیدا یادته؟

چیزی خواستیم از خدامون یادته؟ مستجاب نشد دعامون، یادته؟

چشمون زدن حسودا یادته؟ چشامون شد مثل رودا ، یادته؟

گفتی ما باید جداشیم یادته؟


گفتی ما باید جداشیم یادته؟ گفتی باید بی وفاشیم ، یادته؟

یه دفه ازم بریدی ؛ یادته؟ خط رو اسم من کشیدی ؛یادته؟
گفتی عشق تو هوس بود یادته؟ گفتی خوب بود ولی، بس بود یادته؟

حلقه من دست تو دیدم؛ یادته؟

حلقه من دست تو دیدم یادته؟ کلی سرزنش شنیدم ؛ یادته؟

چشم من به چشمت افتاد یادته؟کاری که دست دلم داد ؛ یادته؟

حالا اومدم، همون جا وایسادم؛

حالا اومدم همون جا وایسادم که تقاضای تو رو جواب دادم

دراوردم از دسم انگشتر و، جا گذاشتمش همونجا ، دفتر و

اما قول دادم به قلبم و خدا، دیگه دل ندم به عشق آدما

حیف شعری که نوشتم یادته ؛ شعر من بدم باشه،
زیادته، حیف شعری که نوشتم یادته

دلـت را بتـکان ...

 چشم هایت

دلم را می برد

تا ساحل عشق

نگاهم کن

که بازی آفتاب با آب

تماشا دارد !

دلم ```` باران ````` میخواهد

یک چتر

و تــــ♥ـــــو را

که زیر ```باران```

محکم مرا در آغوشت بفشاری


و بهانه ات این باشد که

زیر یک چتر

هر دو جا شویم

و

خیس نشویم♥

به حرمت تک تک لحظه هایی که درخاکت زیستم...
به حرمت نفسهایی که در هوایت کشیدم.........
به حرمت سپنتایی ترین نام جهان....
به حرمت نامت......
به حرمت تو......
سوگند میخورم.....
سوگند میخورم...به لحظه ای که ارش تیر را رها کرد
به لحظه ای که کوروش جانش را به ایزد یکتا سپرد
به نام خلیج تا ابد پارس..........
به خون تک تک افرادی که برای ایستادگی تو رفتند..
به غیرت تمامی فرزندانت.......
تا نفس اخر دوستت دارم.......
دوستت دارم و نمیگذارم...هیچکس نامت را از من بگیرد.......
دوستت دارم و با افتخار میگویم......
من یک ایرانیم..............
به امید روزهایی که دلیل سرافرازیت باشم....
نه سبب سرافکندگیت

 دلـــت را بـــه هـــر کســـی نسپـــار ...!

 من در سکوت....

خواهش های دلم را یکی یکی خواب میکنم....
و دوباره صدای تنهایی....
کاش می فهمیدی چقدر از تنهایی خسته ام.....

 

 
برگی از دفتر شعر مریم حیدرزاده



کاش وقتی زندگی فرصت دهد
گاهی از پروانه‌ها یادی کنیم

کاش بخشی از زمان خویش را
وقف قسمت کردن شادی کنیم

کاش وقتی آسمان بارانی است
از زلال چشم‌هایش تر شویم

کاش دلتنگ شقایق‌ها شویم
به نگاه سُرخشان عادت کنیم

کاش شب وقتی که تنها می‌شویم
با خدای یاس‌ها خلوت کنیم

کاش گاهی در مسیر زندگی
باری از دوش نگاهی کم کنیم

فاصله‌های میان خویش را
با خطوط دوستی مبهم کنیم

کاش مثل آب، مثل چشمه‌ سار
گونه نیلوفری را تر کنیم

ما همه روزی از اینجا می‌رویم
کاش این پرواز را باور کنیم

کاش با حرفی که چندان سبز نیست
قلب‌های نقره‌ای را نشکنیم

کاش هر شب با دو جرعه نور ماه
چشم‌های خفته را رنگی زنیم

کاش بین ساکنان شهر عشق
ردپای خویش را پیدا کنیم

کاش رسم دوستی را ساده‌تر
مهربان‌تر، آسمانی‌تر کنیم

کاش اشکی قلبمان را بشکند
با نگاه خسته‌ای ویران شویم

کاش وقتی آرزویی می‌کنیم
از دل شفافمان هم رد شود

مرغ آمین هم از آنجا بگذرد
حرف‌های قلبمان را بشنود

 باران که می بارد دلم برایت تنگ تر می شود

راه می افتم
بدون چتر
من بغض میکنم ، آسمان گریه ...

 واقعا نمی دانم كه با چه بیانی زیبایی عشق تو را بسرایم.

تمام غم های من با لبخندی كه بر لبهای شیرینت نقش می بندد از بین می رود.
تمام شیرینی زندگی ام با كوچكترین غمی كه بر چهره تو می نشیند محو می شود.
عشق من لحظه ای نیست كه در یاد تو و غرق در خیالت نباشم.
گلم نمی دانم چطوربگویم كه چقدر دوستت دارم
و چه اندازه میزان محبت تو در دلم ریشه افكنده است.
فقط آرزو میكنم كه زندگیم حتی برای یك لحظه هم كه شده
كوتاه شود و تمام آن را در كنار تو باشم.
روز به روز كه می گذرد آتش محبتت در دلم بیشتر می شود
و من به خاطر این محبت تو از صمیم قلب می گویم كه:

" نیــــازمــ با تمــامــ وجـــود دوستت دارم "

می خواهم امشب از ماه قول بگیرم که هر وقت دلم برایت تنگ شد

عشقم را سوار بر ضربانهای بی تابی به تو برسانند...

نه تو می مانی و نه اندوه  و نه هیچیک از مردم این آبادی...  به حباب نگران لب یک رود قسم،  و به کوتاهی آن لحظه شادی که گذشت،  غصه هم می گذرد،  آنچنانی که فقط خاطره ای خواهد ماند...  لحظه ها عریانند.  به تن لحظه خود، جامه اندوه مپوشان هرگز. ...بزرگترین هدیه تو به دیگران